منحنی جی دوجانبه بین ایران و شرکای عمده تجاری

زمانی که نرخ ارز در عدم تعادل قرار دارد، هزینه های تثبیت نرخ ارز بسیار زیاد می باشد. وجود کسری در تراز پرداخت ها ی غیر نفتی در سال های بعد از انقلاب اسلامی و حمایت از نرخ ارز رسمی سبب شده ذخایر ارزی کشور در طول زمان از دست رفته و وضعیت تراز پرداخت ها بدتر شود. لذا، هدف اصلی این پایان نامه بررسی آثار کوتاه مدت و بلند مدت سیاست کاهش ارزش پول ملی، بر تراز تجاری غیر نفتی بین ایران و پنج شریک عمده تجاری(آلمان، امارات، چین، هند و کره جنوبی)، طی سال های بعد از انقلاب اسلامی(1389-1359) می باشد.بیش تر مطالعات گذشته از داده های مجموع برای آزمون منحنی جی استفاده کرده اند در حالی که در این مطالعه برای تخمین مدل از داده های مجموع و داده های دوجانبه استفاده شده است. از یک مدل لگاریتمی و از روش خود توضیح برداری با وقفه های گسترده(ardl) برای تخمین مدل استفاده شد.نتایج تخمین آزمون های ardl و ecmبیانگرتاثیر منفی و معنی دار درآمد ملی و تاثیر مثبت و بی معنی نرخ ارز بر تراز تجاری غیر نفتی کشور می باشد.با بررسی روابط کوتاه مدت و بلند مدت، فرضیه ی وجود پدیده ی منحنی جی، در هر دو سری داده ها( داده های دوجانبه و داده های مجموع)ردشد.نتایج حاکی از آن است که افزایش نرخ ارز، در بلند مدت و کوتاه مدت باعث بهبود تراز تجاری غیر نفتی کشور نخواهد شد. از آنجایی که بیش تر واردات کشور را کالاهای سرمایه ای و واسطه ای تشکیل می دهد و یکی از آثار سیاست کاهش ارزش پول، افزایش تورم می باشد لذا، باید از افزایش نرخ ارز اجتناب کرد. نتایج، حاکی از عدم تحقق شرط مارشال - لرنر در کوتاه مدت و بلند مدت بود.بنابراین، سیاست کاهش ارزش پول ملی، تراز تجاری غیر نفتی را بهبود نخواهد بخشید.